Η Ά. είχε σπουδάσει χημικός, και προσπαθούσε να βγάλει και άλλη μία σχολή. Εκείνη της συντήρησης των αρχαιοτήτων. Όποιο εργαστήριο κι αν είχε το κάναμε μαζί. Είχε πλάκα. Εγώ τότε δούλευα πρωί απόγευμα σε ένα γραφείο γραμματέας. όμως είτε μεσημέρι είτε βράδυ θα πήγαινα να της κάνω βιολογία μιας και την είχα φρέσκια από το Λύκειο. Το μοναδικό 10άρι έπιασε και ήμουν τόσο περήφανη για εκείνη. Σε κάποια αδύναμη στιγμή μου που παραλίγο να πεθάνω από αιμορραγία εκείνη με πήγε νοσοκομείο παρόλο που το μισό μου σόι βρισκόταν στην ίδια πόλη. Είχαμε τόσα να πούμε κάθε φορά να συζητήσουμε με ένα ποτήρι κρασί, να αναλύσουμε. Η Ά. είναι τώρα σε κάποιο υπουργείο, τηλεφωνιόμαστε τακτικά, μα δεν καταφέρνουμε να βρεθούμε ποτέ. Περάσαμε με ταξίδια και συνεργασία τέτοια, σχεδόν 10 χρόνια μαζί. Δεν την ξεχνώ την εκτιμώ και την αγαπάω το ίδιο.
Ο Γ. σύντροφος της Ά. για πολύ καιρό, ήταν εξίσου αξιαγάπητος κι εκείνος, με τα ίδια ενδιαφέροντα με μας. Είχε τελειώσει κάτι σαν κοινωνικός λειτουργός. Ωστόσο τον κέρδισε η φωτογραφία και μετά η κάμερα. Σήμερα είναι σε κάποιο μεγάλο κανάλι κάμεραμαν, παντρεύτηκε και έχει ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Θυμάμαι που μόλις έκλεινε ο μήνας δεν με ξεχνούσε ποτέ. Να σου πω ....με έλεγε από το τηλέφωνο. έχεις λεφτά ? Έχω Γ. μη σε απασχολεί. Καλά έλεγε και σε λίγο τσουπ έξω από το σπίτι και με έδινε καμιά 20ρια ευρώ σημερινά λέγοντας σσσσσσσσσ πάρ' τα τώρα και μετά μου τα δίνεις. Για να μην τον κακοκαρδίσω τα έπαιρνα τα έβαζα σε μια μεριά και μετά του τα έδινα. Αυτό το νόμισμα πρέπει να είχε ανταλλαγεί μεταξύ μας πάνω από 100 φορές. Στον γάμο μου είχε 1 εβδομάδα που είχε πεθάνει ο πατέρας του κι όμως δεν δέχτηκε να μην έρθει να μου τραβήξει το βίντεο, όσο κι αν επέμενα. Ήρθε με μούσι και μαύρα καθώς έθιμο το απαιτούσε και αφού τράβηξε το βίντεο έφυγε πάλι 300 χιλιόμετρα για Αθήνα χωρίς να φάει τίποτα, όσο κι αν επιμέναμε. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ όσο ζώ. Επικοινωνώ και με εκείνον τακτικά αλλά δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να βρεθούμε. Εύχομαι να περνάει καλά και εκείνος και η οικογένειά του, χωρίς να τους ξέρω γιατί στον γάμο του δυστυχώς έλειπα στο εξωτερικό, τους αγαπώ το ίδιο.
Ο Ν. είναι ένας εξαίρετος σολίστας στην Αμερική και εδώ, αλλά και άνθρωπος. Ελληνοαμερικανός ήρθε τα τελευταία 10 χρόνια στην Ελλάδα να κάνει καριέρα. Στις αρχές της διαδρομής του στην χώρα μας είχα την τύχη να τον έχω φίλο μου. Μαζί περάσαμε πάρα πολλά... εμπόδια και αντιξοότητες στη δουλειά του, γραφειοκρατικά και μια πάρα πολύ μεγάλη ασθένεια δική του. Ήμουν δίπλα του παντού, γιατί ήταν ένας εξαίρετος άνθρωπος και ήταν μόνος του. Δεν είχε κανένα συγγενή να υπογράφει τις εγχειρίσεις. Κι όμως το ξεπεράσαμε και ο Ν. είναι τώρα ένας άξιος καταπληκτικός σολίστας στην Αθήνα και με την κοπέλα του ευτυχισμένος πολύ. Ελπίζω κάποια στιγμή να αποφασίσουν να γίνουν και γονείς μιας και πιστεύω πως θα γίνουν από τους καλύτερους. Επικοινωνώ και με εκείνον συχνά και μέσω ίντερνετ και τηλεφωνικώς, αλλά δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να ξαναβρεθούμε.
Επίσης η Μ. Εκείνη ευτυχώς είναι δίπλα μου στην ίδια πόλη. Μαζί από μικρές και αχώριστες με όλα τα μυστικά και τις βλακείες μας. Βρέθηκα σε όλη την πορεία της μέχρι να παντρευτεί και να ανοίξει κι εκείνη το δικό της σπίτι μαζί σε κάθε οικογενειακή της η μή δυσκολία. Ποτέ δεν βρεθήκαμε σε αντιπαράθεση είχε την συναισθηματική νοημοσύνη που έχω κι εγώ. Η Μ. είναι η φωνή της αισιοδοξίας. Ότι κι αν έχει περάσει είτε μαζί μου είτε μόνη της, πάντα ήταν αισιόδοξη και την θαυμάζω για αυτό. Ακόμη και τώρα παντρεμένες, έχουμε καταφέρει να βρούμε ισορροπία και να φέρουμε και τις οικογένειές μας κοντά. Την αγαπώ και λατρεύω τις συζητήσεις μας που δεν έχουν να κάνουν με κουτσομπολιά και βλακείες.
Η Ε. αχ η Ε., είναι ένας άνθρωπος που γελάω με ότι πει, ότι κι αν κάνει. Δεν με έχει πικράνει ποτέ, αλλά ακόμη κι αν το έκανε πιστεύω πως είναι ίσως από τους μετρημένους ανθρώπους στα δάχτυλα που έχω, τους οποίους τους συγχωρώ χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ξέρουν το κουμπί μου βρε αδερφέ. Μαζί 15 χρονών στο ίδιο θρανίο μοιραστήκαμε όνειρα, δημιουργήσαμε μαζί, και μείναμε έτσι παιδιά πάντα. Ακόμη και τώρα μετά από 20 χρόνια η και παραπάνω που έχουμε να ιδωθούμε οφείλω να πω πως εχει παραμείνει το ίδιο παιδί. Την εκτιμώ πολύ και μιλάμε τηλεφωνικώς πολύ μαζί. Βρεθήκαμε πάλι πέρσι καλοκαίρι σε διακοπές και μπορώ να πω πως κατάλαβα γιατι το Κιλκίς μου έχει μείνει αξέχαστο. Της εύχομαι μιας και είμαστε και οι δύο σε ενδιαφέρουσα, και οι δυο μας έχουμε αγοράκια, να ελευθερωθούμε με το καλό και οι επόμενες διακοπές μας να είναι και η έναρξη μιας φιλίας των παιδιών μας.
Πριν σχεδόν ένα χρόνο βρέθηκα σε μια ξένη χώρα μόνη έψαξα μόνη μου για Έλληνες εκεί και η ανταπόκριση ήταν πραγματικά αξιοσημείωτη. Όμως ανάμεσα στους πολλούς μια φίλη ξεχώρησε η Φ. Μιλάμε καθημερινά είναι εκείνη εκεί για μένα κι εγώ για εκείνη σε κάθε δυσκολία. Και δεν έχει σημασία αν την Φ. δεν την έχω δει παρά μόνο μία φορά από κοντά.
Μερικά πράγματα δεν τα υποχρεώνεις να γίνουν. Γίνονται αυθόρμητα και χωρίς βία χωρίς υποχρεώσεις και κοινωνικές και συναισθηματικές. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν δίπλα μας βρισκόμαστε καθημερινά και έχουν πάντα το δικαίωμα να είναι φίλοι μας, αλλά δεν τα καταφέραμε για τον Α ή Β λόγο. Όσο περνάει ο καιρός σκληραίνει ο ανθρωπος. Και όσο πιο πολύ πληγώνεται κλείνεται και δεν αγαπάει πια το ίδιο αυθόρμητα. Όσο μεγαλώνουμε σφίγγει η καρδιά μας........σφίξε τη γροθιά σου όσο πιο δυνατά μπορείς......μετά νιώσε όταν ανοίγεις την παλάμη σου τις μουδιασμένες κινήσεις .....έτσι αντιδρά και μια καρδιά όταν έχει σφίξει πια.
