ΘΥΜΑΜΑΙ!!!

ΕΝΑ ΧΑΖΑΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΑΝ ΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

1. ΑΤΕΧ
Στο πλοίο μας πατέρα μου,το πλήρωμα κινείται σαν μυρμήγκια: το έπλυνα το πρωί με τα μαλλιά μου κι εκείνα σκαρφαλώνουν στα καθαρά κατάρτια και ξεντύνουν στη μυρμηγκοφωλιά τους τα πράσινα πανιά, σαν γλυκά αμπελόφυλλα. Ο τιμονιέρης προσπαθεί να στρίψει το πηδάλι και να το υψώσει στην πλάτη του, σαν λεία από την οποία θα φάει και θα ζήσει μια ολόκληρη εβδομάδα. Οι πιο αδύναμοι τραβάνε το αλμυρό σχοινί και χάνονται μαζί του στην κοιλιά του πλωτού μας σπιτιού.
Μόνο εσύ Πατέρα μου δεν έχεις το δικαίωμα για τέτοιου είδους πείνα. Σ ε αυτήν την καταβρόχθιση της ταχύτητας, σε σένα καρδιά μου,που είσαι ο μοναδικός μου πατέρας, ανήκει το ταχύτερο τμήμα. Εσύ τρέφεσαι με κατακερματισμένο αέρα...


2. Έμαθα απέξω την ζωή της μητέρας μου και σαν κάποιο θεατρικό ρόλο, κάθε πρωί μια ώρα παίζω την ζωή της μητέρας μου μπροστά στους καθρέπτες. Αυτό κρατάει από μέρα σε μέρα χρόνια ολόκληρα.Αυτό κάνω ντυμένη στα φορέματα της μητέρας μου, κρατώντας την βεντάγια της και χτενισμένη σαν εκείνη. Παίζω τον ρόλο της και μπροστά σε άλλους, ακόμα και στο κρεβάτι του αγαπητού μου προσώπου. Σε στιγμές πάθους εγώ δεν υπάρχω πια, δεν είμαι εγώ αλλά εκείνη. Γιατί τότε τη μιμούμαι τόσο καλά που το πάθος μου εξαφανίζεται και παραμένει μόνο το δικό της. Με άλλα λόγια εκείνη μου έκλεψε εκ των προτέρων όλες τις ερωτικές επαφές. Αλλά δεν την κατηγορώ γιαυτό, γιατί ξέρω ότι κι εκείνη στον καιρό της ήταν θύμα κλοπής με τον ίδιο τρόπο από τη μητέρα της. Αν με ρωτήσει τώρα κάποιος γιατί παίζω αυτό το ρόλο, θα απαντήσω: Προσπαθώ να γεννήσω τον εαυτό μου ακόμα μια φορά, αλλά με καλύτερο τρόπο!!!

ΑΣΚΗΤΙΚΗ

Μια προσταγή μέσα μου:
-ΣΚΑΨΕ! Τι βλέπεις?
-Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες

-ΣΚΑΨΕ ΑΚΟΜΑ! Τι βλέπεις?
-Ιδέες και ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.

-ΣΚΑΨΕ ΑΚΟΜΑ! Τι βλέπεις?
-Δεν βλέπω τίποτε!Νύχτα βουβή, πηχτή σαν θάνατος. Θά' ναι ο θάνατος!

-ΣΚΑΨΕ ΑΚΟΜΑ!
-Δεν μπορώ..Δεν μπορώ να διαπεράσω τον σκοτεινό μεσότοιχο!Φωνές γρικώ και κλάματα, φτερά γρικώ στον άλλο όχτο..
Μην κλαις δεν είναι στον άλλο όχτο.Οι φωνές, τα κλάματα και τα φτερά είναι η καρδιά σου.

Η καρδιά ανατινάζεται και φωνάζει:
ΕΙΜΑΙ Ο ΧΩΡΙΑΤΗΣ ΚΑΙ ΠΗΔΩ ΑΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΚΙ ΕΠΕΜΒΑΙΝΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΔΕΝ ΖΥΓΙΑΖΩ ΔΕΝ ΜΕΤΡΩ ΔΕΝ ΒΟΛΕΥΟΜΑΙ! ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΟ ΒΑΘΥ ΜΟΥ ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙ.

Είμαι πλάσμα εφήμερο, αδύναμο, καμωμένο απο λάσπη και ονείρατα....ΜΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΝΟΓΩ ΝΑ ΣΤΡΟΒΙΛΙΖΟΝΤΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ!!!>