Ο παππούς μου ο Περικλής ήταν στο Ελλάς και η Γιαγιά μου η Κασσιανή ανέβαζε με τα γαϊδούρια επάνω τα τρόφιμα των στρατιωτών. Είχε και σφαίρα στο πόδι η γιαγιά ήταν ΕΑΜΙΤΙΣΣΑ...(ίσως κι εγώ να επηρεάστηκα από αυτούς και σε νεαρά ηλικία έτρεχα στις πορείες και στα γεγονότα).
Ο έρωτάς τους πιάστηκε απ τα μάτια!!!! Δηλαδή για να ακριβολογούμε μέσα απ τα κιάλια.. Με αυτά την είδε ο Περικλής την γοργόνα, η οποία με νωχελικές κινήσεις κλώτσαγε ένα μουλαρωμένο γαιδούρι! Τότε ο Πέρι αναφώνησε...
-ΑΥΤΗ ΘΑ ΠΑΡΩ!!!
Έφεραν 4 παιδιά στον κόσμο και ποτέ δεν ακούστηκε από τον Πέρι καμία βρωμοκούβεντα. Μόνο το άι σιχτίρ κηφήνα!
-Ε? Η Κάσσω?
Δεν υπήρχε μεγαλύτερο βρωμόστομα! Θυμάμαι ακόμα τα παιδικά στιχάκια που μας μάθαινε...
* Νά χε καεί ο πλάτανος να του πεφταν τα αρ...
* και το Μουν...το Μουν...έλι έπεσε μες το βαρέλι κλπ κλπ κλπ
Αξέχαστες εποχές!!!!
Το σπίτι τους ήταν πολύ παλιό, είχε και εξωτερική τουαλέτα με αιρκοντίσιον, αλλά και εξωτερική κουζίνα.Μέσα στη κουζινίτσα υπήρχαν εκείνα τα απίθανα κρεμασμένα μπακίρια και η χόβολη για τον καφέ. Το πρωί νιβόμασταν σε μια τσίγκινη κρεμασμένη βρύση που την γέμιζαν από πάνω. Δίπλα της ήταν κρεμασμένο το αυτοσχέδιο ραφάκι με το καθρεφτάκι και τα ξυριστικά του Πέρι. Α! είχε και Μυρτώ κολόνια.
Είχε διαφορετική μυρωδιά αυτό το σπίτι τα καλοκαίρια! Μαζευόμασταν όλα τα εγγόνια και παίζαμε όλη τη μέρα. Το μεσημέρι μας μάζευε η γιαγιά στο εξωτερικό (όπως καταλάβατε όλα εξωτερικά ήταν) καμαράκι και μας μοίραζε τις χτένες.
-Ποιες χτένες? Αυτές που θα την χτενίζαμε μέχρι να την πάρει ο ύπνος. Μετά ήμασταν ελεύθερα να κάνουμε ότι θέλουμε.
Το απόγευμα μετά το μπάνιο στη θάλασσα, παίρναμε σειρά για να κάνουμε ντουζ έξω στην αυλή. Ένα απίθανο αυτοσχέδιο σύστημα του Πέρι, είχε ζεστό νερό αποθηκευμένο σε ένα ασκί, το οποίο προηγουμένως είχε αφεθεί για πολλές ώρες στον ήλιο. Το νερό περνούσε από το λάστιχο και κατέληγε σε ένα πλαστικό μπουκάλι κοκα κόλα τρυπημένο στον πάτο του, για να μοιάζει με ντουζιέρα.
Το βράδυ κοιμόμασταν όλα τα εγγόνια μαζί, στο σιδερένιο κρεββάτι που ήταν στην αυλή. Είχε και κουνουπιέρα που σαν πέπλο μας αγκάλιαζε και μας έδινε μια αίσθηση ασφάλειας. Εκεί πρώτη φορά διαβάσαμε τα Ταρατατά και τα Μπλέικ, τα οποία κρύβαμε προσεκτικά κάτω από το στρώμα.
-Απίστευτο ε? Τι να κάνω η γυναίκα, τρία αγόρια ήτανε!
Τα χρόνια περνούσαν και το σπίτι του παππού άλλαζε, μετά μετακόμισαν και το καινούργιο σπίτι τους ήταν μεζονέτα και δεν μας έλκυε το ίδιο. Άσε που κι εμείς είχαμε αρχίσει τα σχολεία και το παιγνίδι τέλος. Όμως μπορεί να μην ήταν το ίδιο σπίτι, αλλά τα γεμιστά της γιαγιάς ήταν πάντα το ίδιο νόστιμα.
Αργότερα το ζευγαράκι μας έκανε πολλά ταξίδια Αμερική! Είχαν το ένα τους παιδί εκεί. Σε μερικά από αυτά, μας πήραν κι εμάς! Η Κάσσω φόραγε τζιν και τ-σερτ (αλ ντέι) και είχε κομμένα κοντά τα μαλλιά αλλά όχι βαμμένα. Τα άφηνε άσπρα. Ο Πέρι ήταν πάντα του "λούσου". Κουστουμάκι, καλογυαλισμένα παπούτσια, λευκό πουκάμισο και καπαρντίνα. Σαν να είχε βγεί από καμιά μαφιόζικη ταινία ήταν. Αλλά ήταν πάντα πολύ καθαρός και πολύ όμορφος. Άρχοντας και στους τρόπους και στο φαίνεσθαι.
Κάποτε γέρασαν πολύ, αλλά ΑΚΟΜΑ είχαν ΠΛΑΚΑ! Κάποιο κακό ξωτικό πήρε την μιλιά της Κάσσως, μετά από ένα εγκεφαλικό προς γνώσιν και συμμόρφωσή της, για την πολυλογία που είχε.
-Όχι ! Έλεγε κουβέντες. Ναι τρεις. (Το βρωμόστομα βρωμόστομα).
* άι στο διάολο,
* άι γαμήσου και
* να πάρτα!
Ο Πέρι απέκτησε επιλεκτική ακοή! πχ. Του είπα μια μέρα Παππού ήρθε ο λογαριασμός απ' το τηλέφωνο...πήγε σιγά σιγά σήκωσε το ακουστικό και είπε....
-Ναι ποιος είναι?
Στον πρώτο μου έρωτα με συνάντησε έξω από το σπίτι το βράδυ που έκλαιγα και κάθισε κοντά μου. Δεν μιλούσε.... μόνο όταν πέρασε κάμποση ώρα μου λέει ....
-ΩΡΑΙΑ ΜΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ Ε?
Ε αυτό ήταν! ξεράθηκα στο γέλιο ...ήταν μεσάνυχτα!!!
Η Κάσσω με πήρε κάποια στιγμή τηλέφωνο όταν βρισκόμουν στην Αθήνα, μετά το εγκεφαλικό
-απίθανο ε? (δεν μιλούσε).
ήθελε να με ακούσει ...το τι άι στο διάολο και άι γαμήσου έφαγε ο τηλεφωνητής δεν λέγεται...
Πάντα κάναμε τραπέζια και συγκεντρωνόμασταν όλο το σόι. Με αποτέλεσμα τα εγγόνια ακόμη και τώρα είμαστε πολύ δεμένα μαζί! Σαν αδέρφια.Δεν ήταν φυσικά μόνο αυτοί οι δύο που μας είχαν αγκαλιάσει αλλά ήταν όλες οι θείες. Πολύ αγάπη εισπράξαμε μικρακια. Ήμασταν πολύ τυχερά. Και πως να ήταν αυτή η οικογένεια δεμένη και ευτυχισμένη, όταν οι κορυφές της οικογένειας ήταν ακόμα ερωτευμένοι?
Ένας έρωτας που κράτησε μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Πιασμένοι χεράκι χεράκι να κάνουν βόλτα στην κυανή ακτή, και όταν η γιαγιά έπαθε το περιβόητο εγκεφαλικό εκείνος την έβγαζε βόλτα της κρατούσε παρέα. Μέχρι και πριν πεθάνει την έλεγε αγάπη του!
Η Κάσσω έφυγε πρώτη, αφού επισκέφτηκε καμιά 10ρια φορές ακόμη την Αμερική. Ο Πέρι ήταν στο γάμο μου. Ήμουν το πρώτο του εγγόνι που παντρεύτηκε.
Μόλις με είχαν γεμίσει πατσουλιά και ήμουνα μια κούκλα έρχεται ο Πέρι να με φιλήσει.
Ε! αυτό ήτανε πάτησα κάτι κλάματα...πάει το ρίμελ πάει η μάσκαρα πάνε όλα.
Μετά ο κάμεραμαν που είχαμε προσλάβει για το βίντεο του γάμου, του έχωσε ένα μαρκούτσι (μικρόφωνο) στη μάπα και τον ρώτησε τι ευχή έχει να κάνει. Ο καημένος ο Πέρι βαριά άρρωστος πια αφού του 'χε δεθεί η κοιλιά κόμπος από την πείνα... και δεν ένιωθε και καλά αντί να πεί
Η ΩΡΑ Η ΚΑΛΗ είπε ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ!
Μετά από λίγες μέρες έφυγε και ο Πέρι. Και δεν πρόλαβε να δει το δίγγονο αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα πια.
Το φέρετρο το κρατούσαμε και τα εγγόνια με μεγάλη τιμή! Μετά το πολύ κλάμα... γελάσαμε πολύ στο καφενείο θυμόμενοι όλα αυτά και πάρα πολλά παραπάνω!
Για τον Πέρι και την Κάσσω!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου